នៅខែនេះ អ្វីដែលទំនងជានឹងកើតកើតឡើងនោះ គឺកិច្ចប្រជុំកំពូលអន្តរជាតិដ៏ធំបំផុតនៅឆ្នាំនេះដែលនឹងប្រព្រឹត្តទៅនៅក្នុងទីក្រុងប៉េកាំង ដើម្បីពិភាក្សាពីគម្រោងមហិច្ឆតាបំផុតរបស់ពិភពលោក។ គំនិតផ្តួចផ្តើមផ្លូវមួយ ខ្សែក្រវ៉ាត់មួយរបស់ចិន មានគោលបំណងដើម្បីកំណត់ឡើងវិញនូវសេដ្ឋកិច្ចពិភពលោកនៃសតវត្សរ៍ទី២១ ដោយការធ្វើសមាហរណសេដ្ឋកិច្ចរបស់អឺរ៉ុប អាស៊ី និងអាហ្រ្វិកតាមរយៈបណ្តាញដឹកជញ្ជូន និងហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធសារគមនាគមន៍ដ៏មានឥទ្ធិពល និងមិនដែលធ្លាប់មានពីមុនមក។
ការប៉ាន់ប្រមាណមួយចំនួនបានដាក់តម្លៃ ១ ទ្រីលានដុល្លារដែលនឹងធ្វើឱ្យវាក្លាយជាកម្មវិធីមួយក្នុងចំណោមកម្មវិធីដ៏ធំបំផុត ទោះបីជាវាមិនមែនជាកម្មវិធីអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ចដ៏ធំបំផុតនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្តក៏ដោយ ដែលជាការចំណាយឥតសំចៃដ៏ច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់នៃផែនការស្តារអឺរ៉ុបឡើងវិញរបស់អាមេរិកក្រោយពីសង្រ្គាមលោកលើកទី២។
ដូច្នេះវាគ្មានអ្វីចម្លែកទេ ដែលមេដឹកនាំពិភពលោកជាច្រើននឹងបង្ហាញវត្តមាននៅក្នុងទីក្រុងប៉េកាំងដើម្បីទាមទារនូវតួនាទីនៅក្នុងគម្រោងមហិច្ឆតាបំផុតរបស់ពិភពលោក។ រដ្ឋមន្រ្តីការបរទេសចិនបានប្រកាសនាពេលថ្មីៗនេះថា ប្រទេសចំនួន១១០ នឹងធ្វើជាតំណាង ក្នុងចំណោមនោះ គឺមានមេដឹកនាំថ្នាក់ជាតិមិនតិចជាង ២៨ រូបឡើយ។ ពួកគេទាំងនោះ រួមមានមេដឹកនាំរុស្ស៊ី តួកគី កាហ្សាក់ស្ថាន ឥណ្ឌូនេស៊ី វៀតណាម ម៉ាឡេស៊ី ប៉ាគីស្ថាន និងហ្វីលីពីនមកពីតំបន់អាស៊ី និងមានមេដឹកនាំដទៃជាច្រើនទៀតមកពីអឺរ៉ុប និងអាហ្រ្វិក។ វាគឺជាការជួបជុំគ្នាមួយដែលគួរឱ្យកត់សម្គាល់។
ក្នុងចំណោមបណ្តាប្រទេសមួយចំនួន ដែលមិនបានបញ្ជូនមេដឹកនាំថ្នាក់ជាតិរបស់ខ្លួន មានដូចជា អាមេរិក ជប៉ុន ឥណ្ឌា អូស្រ្តាលី សឹង្ហបូរី និងប្រទេសអឺរ៉ុបភាគខាងលិចស្ទើរតែទាំងអស់។ ពួកគេទាំងអស់នឹងធ្វើជាតំណាងនៅកម្រិតមធ្យមតែប៉ុណ្ណោះ។ វាមិនមែនជាការចៃដន្យទេ ដែលប្រទេសទាំងនេះចងស្ព័ន្ធមិត្តជាមួយនឹងអាមេរិក និងមិនសប្បាយចិត្តអំពីការរីកចម្រើនរបស់ចិន។
សម្រាប់មនុស្សជាច្រើនទៀតយល់ឃើញថា គំនិតផ្តួចផ្តើមផ្លូវមួយ ខ្សែក្រវ៉ាត់មួយរបស់ចិន គឺប្រហែលជាមិនទាក់ទិននឹងសេដ្ឋកិច្ចទាំងស្រុងនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ទាំងអស់នេះ វាគឺជាការពង្រីកឥទ្ធិពលនយោបាយ និងយុទ្ធសាស្រ្តរបស់ចិននៅក្នុងការចំណាយរបស់អាមេរិក។ ប៉ុន្តែគោលបំណងសំខាន់ គឺមានទំហំធំធេង និងមានមហិច្ឆតាបន្ថែមទៀត។ ចិនចង់ពង្រឹងជំហររបស់ខ្លួនឱ្យនៅចំកណ្តាលនៃបណ្តាញផលិតកម្ម និងការផ្គត់ផ្គង់ពិភពលោក។ នេះគឺវាសំខាន់ណាស់សម្រាប់ទស្សនវិស័យនៃសេដ្ឋកិច្ចពិភពលោកក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានទសវត្សរ៍ខាងមុខទៀត។ ចិនយល់ថា ខណៈដែលសេដ្ឋកិច្ចរបស់ខ្លួនមានភាពរឹងមាំ ព្រមទាំងមានកម្រិតប្រាក់ចំណូលឡើងខ្ពស់ និងឧស្សាហកម្មមានប្រាក់ឈ្នួលទាប បានធ្វើឱ្យកំណើនសេដ្ឋកិច្ចប្រទេសនេះកើនឡើងរហូតមកដល់ពេលនេះ ហើយនឹងធ្វើឱ្យឧស្សាហកម្មទាំងអស់ទៅវិនិយោគនៅក្នុងប្រទេសអភិវឌ្ឍតិចតួច ដែលសោហ៊ុយការងារពលកម្មកាន់តែទាបជាងនេះ៕
(ប្រភព: East Asia Forum ចុះថ្ងៃទី១០ ខែឧសភា ឆ្នាំ២០១៧)
