ល្បែស្តេចចង់ ជាល្បែងមួយយ៉ាងដែលពួកកុមារាកុមារីជំទង់ៗ គ្រប់ភូមិស្រុក ទូទាំងកម្ពុជរដ្ឋ តែងលេង នៅពេលទំនេរក្នុងវេលាយប់ខែភ្លឺ។ អ្នកលេងមានប្រុសមានស្រីជាច្រើននាក់ មិនកំណត់។ ពេលលេងគេចែកគ្នាជា ២ពួក ប្រុស ១ពួក ស្រី ១ពួក ។ ក្នុងបណ្តាអ្នកទាំង ២ពួកនោះ គេតាំងប្រុស ឬស្រីម្នាក់ធ្វើជាស្តេច ឲ្យអង្គុយនៅទី មួយចំកណ្តាលទី លើកៅអី ឬលើវត្ថុអី្វមួយ មានត្បាល់ជាដើម។
សកម្មភាពរបស់អ្នកលេង ដូចរូបភាពនេះ ៖
កាលអ្នកធ្វើជាស្តេចអង្គុយលើទីមួយដ៏សមគួរហើយ ខាងស្រីគេឲ្យស្រី ដើរចូលទៅខ្សឹបនឹងស្តេចថា ខ្លួន ស្រឡាញ់ឈ្មោះណាមួយ ឧបមាថា ឈ្មោះ ក ឬ ខ ខ្សឹបហើយគេថយមកអង្គុយ ឬ ក៏មកឈរនៅកន្លែងដើមវិញ។ ខាងប្រុសគេឲ្យប្រុសម្នាក់ដើរចូលទៅរកស្តេចដែរ ប្រសិនជាមិនចំឈ្មោះដែលគេខ្សឹបទុកជាមុនទេក៏ហីទៅ តែបើ ប្រុសដែលមកនោះចំលើឈ្មោះដែលស្រីគេបានខ្សឹបនោះមែន ស្តេចស្រែកថា “អៀវៗ” ហើយឲ្យស្រីនោះជិះប្រុស នោះតម្រង់ទៅរកកន្លែងគេ កំពុងជិះគេស្រែកថា “អៀវៗ” ហើយគេបញ្ជិះទៅចុះកន្លែងខាងស្រី។ រួចហើយខាង ប្រុសគេឲ្យប្រុសខាងគេម្នាក់ ចូលទៅខ្សឹបម្តង បើប្រុសនោះចូលទៅខ្សឹបថា “ខ្ញុំ” ស្រឡាញ់នាងណាមួយ ឧបមាថា “ខ” ខ្សឹបហើយគេថយទៅវិញ បើស្រីម្នាក់នោះឈ្មោះ “ខ” ចូលទៅមែន ស្តេចស្រែកថា “អៀវៗ” ហើយឲ្យប្រុសនោះ ជិះស្រីនោះ ស្រែកថា “អៀវៗ” ដូចគ្នា។ បានសេចក្តីថា បើខាងណាចូលទៅខ្សឹបថា ខ្លួនស្រឡាញ់ឈ្មោះ “ក” ហើយ បែរជា ឈ្មោះ “ខ” ចូលមករកស្តេចវិញ នោះស្តេចមិនឲ្យអ្នកខ្សឹបជិះ ឬអៀវគេទេ អ្នកខ្សឹបនោះត្រូវថយទៅវិញ ហើយគេឲ្យម្ខាងចូលទៅខ្សឹបជាថ្មីទៀត ។ ចេះតែផ្លាស់គ្នាតាមរបៀបនេះរហូតដល់ពេលឈប់។
អ្នកដែលធ្វើជាស្តេចត្រូវមើលការខុសត្រូវក្នុងរឿងនេះ ដោយសច្ចៈ និងយុត្តិធម៌។
ល្បែងនេះស្រេចលើអ្នកធ្វើស្តេច បើអ្នកធ្វើស្តេចប្រកបដោយអគតិ ចង់ឲ្យអ្នកណាជិះអ្នកណា ក្រៅពីឈ្មោះ ដែលគេខ្សឹបក៏បាន គឺថា បើម្នាក់ចូលទៅខ្សឹបថាស្រឡាញ់ឈ្មោះ “ក” ហើយទោះបីឈ្មោះ “ខ” ចូលមក ស្តេចស្រែកថា “អៀវៗ” ទៅក៏ចេះតែបាន ព្រោះអ្នកចូលទៅក្រោយ មិនបានឮអ្នកមុនខ្សឹបថា ស្រឡាញ់ឈ្មោះ ណាៗ ទេ។ តែបើមានរបៀបលេងលំអៀងបែបនេះ អ្នកលេងណាដែលចាប់ថ្នាក់បាន តវ៉ាឡើង អាចសុំគេឲ្យប្តូរ អ្នកធ្វើស្តេចបាន ប្រសិនបើអ្នកធ្វើស្តេចប្រកបដោយសច្ចៈ និងយុត្តិធម៌ នោះការលេងនេះទៀងទាត់ណាស់។
ល្បែងនេះជាល្បែងកំសាន្តក៏មែន តែជាល្បែងហាត់ចិត្តមនុស្សឲ្យប្រកបដោយសច្ចៈ និងយុត្តិធម៌ មិនឲ្យ ប្រកបដោយអគតិ (សេចក្តីលំអៀង) ៤យ៉ាងគឺ
– ឆន្ទាគតិ លំអៀងព្រោះស្រឡាញ់
– ទោសាគតិ លំអៀងព្រោះខឹង
– ភយាគតិ លំអៀងព្រោះខ្ខាច
– មោហាគតិ លំអៀងព្រោះភន្ត័ច្រឡំ
ម្យ៉ាងទៀត ជាការបង្ហាត់ឲ្យមនុស្សចេះ ជ្រើសរើសតាំងគ្នាឲ្យធ្វើការជាតំណាង ភ្នែកស្រមុះខ្លួងផង គឹត្រូវ ចេះជ្រើសរើសរកអ្នកណា ដែលគេយល់ថាជាមនុស្សត្រឹមត្រូវបរិសុទ្ធ ធ្វើការបានល្អ តាមគន្លងធម៌ពិតៗ ៕
ដោយ ព្រះតេជគុណ ផាត់ ដុង (ដកស្រង់ពីសៀវភៅ ល្បែងប្រជាប្រិយខ្មែរ)
